Betonnen Schuttersput

Standhouden
Betonnen Schuttersput
Een in de Maaslinie gebruikte permanente versterking was de betonnen schuttersput. Deze permanente versterkingwerd alleen gebouwd in de Maasdijk tussen Katwijk en St. Agatha.
Tussen de monding van het Maas-Waal Kanaal (Katwijk) en St. Agatha liep langs de Westelijke Maasoever een dijk. Nadat deze dijk in 1926 op 14 plaatsen was doorbroken heeft Provinciale Waterstaat deze verzwaard en verhoogd. Voor deze dijkverbetering was in de omgeving slechts weinig geschikte klei voorhanden, het dijklichaam werd dan ook voornamelijk samengesteld uit zand. Alleen de aan het water grenzende zijde (buitenbeloop), en de bovenkant (kruin) van de dijk werden bekleed met een waterdichte kleilaag van 0,50 meter. Het graven van semi-permanente opstellingen (S.P.O’s) vormde hier dan ook een directe bedreiging van de dijk als waterkering. De S.P.O.’s werden daarom grotendeels vervangen door 192 open schuttersputten van gewapend beton, die in het dijklichaam waren ingegraven. Elke opstelling was voor één geweerschutter met infanterieschild. Deze 8 schuttersputten waren in de dijk gebouwd vlak achter of, in gevallen waar de kazemat in de dijk was gebouwd links en rechts van de kazemat. De onderlinge afstand was ongeveer 6 meter. De taak van deze geweerschutters was vijandelijke doelen in het voorterrein van de oostoever onder vuur te nemen en hun kazemat te beschermen.
Correspondentie tussen het Departement van Defensie, Provinciale Waterstaat van Noord-Brabant en het Waterschap de Maaskant. Betonnen schuttersput in de Maasdijk (Katwijk)
Augustus 1940 Er word gestart met het opruimen van veldversterkingen en hindernissen. Eerst met het prikkeldraad en het voor defensie doeleinde gebruikte hout, daarna met het dichten van de schuttersputten. Het dichten van de schuttersputten werd onder aanwijzing, leiding en dagelijks toezicht van het Waterschap uitgevoerd door de Opbouwdienst. 1998 De enorme wateroverlast in 1993 en 1995 had duidelijk gemaakt dat de rivierdijk verbetering sneller uitgevoerd moest gaan worden. In 1995 wordt dan ook door de regering in ijltempo het “Deltaplan Grote Rivieren” vastgesteld. De doelstelling van dat plan was om alle rivierdijken en kaden in Nederland uiterlijk in 2000 op sterkte te hebben. Op 20 april 1998 werd het officiële startsein gegeven voor de versterking aan de Maasdijk in het traject St. Agatha-Escharen. Het werk wordt in opdracht van het Waterschap De Maaskant uitgevoerd door aannemingsbedrijf A.L. v.d. Wetering Cultuurtechniek. De dijk is tussen het centrum van Cuijk en Cuijk-Haven te laag. De noodzakelijke verbeteringen bestaan onder andere uit het verhogen van de kruin van de dijk, het aanbrengen van een afsluitende kleilaag (waarbij de inpassing van de aanwezige kazematten maatgevend zijn) en het verbeteren van de in de dijk aanwezige kunstwerken (o.a. de coupure bij Katwijk en de keersluis in de haven van Cuijk)
Op de foto links is goed te zien dat de betonnen schuttersputten opgevuld waren met klei
Onderin de betonnen schuttersput gaten om het regenwater te laten weglopen.
Tijdens de dijkverbetering worden de nog aanwezige betonnen schuttersputten in Cuijk geruimd.
FotoArchiefDienst Cuijk
FotoArchiefDienst Cuijk
FotoArchiefDienst Cuijk
FotoArchiefDienst Cuijk
Brabants Historisch Informatie Centrum
www.standhouden.nl
Privécollectie Hein Veld
Nabij kazemat 95 S in het Oorlogsmuseum Overloon is nog een van deze betonnen schuttersputten te zien.
De geschiedenis van de in de dertiger jaren van de twintigste eeuw gebouwde kazematten op de westelijke Maasoever tussen Katwijk en Oeffelt.